Ζητήματα...ονομάτων

Χωρίς νέα πρόταση από το Μάθιου Νίμιτς ολοκληρώθηκε η συνάντηση που είχε ο μεσολαβητής του ΟΗΕ με την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη. Ο κ. Νίμιτς δήλωσε ότι δεν έχει καμία νέα πρόταση για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και ότι δεν είναι στα άμεσα σχέδιά του η υποβολή προτάσεως για το όνομα.

Η συνάντηση έγινε στη σκιά της αναγνώρισης του γειτονικού κρατιδίου με το όνομα "Μακεδονία" από τον Καναδά. Σημαντικό είναι αυτό που τόνισε η ίδια η κα Μπακογιάννη που υπενθύμισε ότι ο δρόμος των Σκοπίων προς το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση περνάει από το θέμα του ονόματος, δύο εβδομάδες μετά τον σαφή υπαινιγμό του πρωθυπουργού για χρήση του δικαιώματος του βέτο σε περίπτωση που δεν βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση.
Κι ενώ υπάρχει κινητικότητα στην κυβέρνηση γύρω από το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, το ΠΑΣΟΚ ασχολείται με ένα άλλο ζήτημα ονομασίας...συγκεκριμένα επωνυμίας. Φυσικά και γίνεται αναφορά για το ζήτημα γύρω από το επίθετο του κ. Βενιζέλου. Όλα ξεκίνησαν όταν αποστελλόταν μαζικά σε κινητά τηλέφωνα το μήνυμα: " λέγεται Τούρκογλου και έχει αλλάξει το όνομά του". Αργότερα και στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια wikipedia αναφερόταν στο λήμα Ε. Βενιζέλος: "Venizelos, originally Evangelos Tourkoglou (he changed his name by deed poll) was born in Thessaloniki, Greece."

Ο κ. Βενιζέλος αντέδρασε άμεσα και σε επιστολή ανέφερε ότι: "η πατρική μου οικογένεια κατάγεται από την επαρχία Καρυστίας του νομού Ευβοίας, όπου απαντάται συχνά το επίθετο Βενιζέλος». «Ευτυχώς δε στην Εύβοια», συνέχιζε, «διατηρούνται ανέπαφα από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους και τα μητρώα αρρένων και τα στρατολογικά μητρώα και τα κληρικολόγια (καθώς και ο παππούς μου και ο προπάππος μου ήσαν ιερείς)». «Φέρω το φυσικό μου επίθετο», κατέληγε, «και χαίρομαι γιατί διαμόρφωσα με αυτό αλλά όχι χάρις σε αυτό την επιστημονική, επαγγελματική, κοινωνική και πολιτική μου υπόσταση». Η αιχμή για το Γ. Παπανδρέου είναι κάθε άλλο παρά εμφανής.

Όλα τα παραπάνω ίσως αποτελέσουν και χρήσιμο εργαλείο για το ΠΑΣΟΚ που εκτός από αρχηγό αναζητά και τα αίτια της ήττας του στις πρόσφατες εκλογές. Δεν μπορεί ένα κόμμα εξουσίας που φιλοδοξεί να κυβερνήσει, όταν η κυβέρνηση ασχολείται με ένα καίριο εθνικό ζήτημα, να ασχολείται με πατρώνυμα, ψευδώνυμα και κληρικολόγια.

Ο Καραμανλής κοντά στους πυρόπληκτους

Στις περιοχές που επλήγησαν πριν λίγες μέρες από τις καταστροφικές φωτιές βρέθηκε σήμερα ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, επιβεβαιώνοντας τις προεκλογικές του δεσμεύσεις για άμεση αποκατάσταση των πυρόπληκτων περιοχών. Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι:

-Προχωρούν οι διαδικασίες για 6000 προσλήψεις μέσω ΟΑΕΔ για την αποκατάσταση των ζημιών

-Θα ολοκληρωθούν άμεσα οι εργασίες για τον καθαρισμό και τη συντήρηση των ιστορικών μνημείων στην Αρχαία Ολυμπία

-Όλα θα είναι έτοιμα το Μάρτιο, όπου θα γίνει η τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας για τους Αγώνες του Πεκίνου.

-Θα αξιοποιηθεί κάθε διαθέσιμος εθνικός και κοινοτικός πόρος με στόχο την επούλωση των πληγών και τη δυναμική ανάπτυξη της περιοχής

-Προέχει η όσο το δυνατόν γρηγορότερη και ταχύτατη καταβολή των αποζημιώσεων για την ανασύσταση του φυτικού και ζωικού κεφαλαίου

-Οι δασικές εκτάσεις που κάηκαν θα αναδασωθούν και ο φυσικός πλούτος θα αποκατασταθεί πλήρως

-Θα ενταθούν τα αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα ώστε να προληφθούν νέες καταστροφές ενόψει χειμώνα.

Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι αποτελεί εθνική ανάγκη οι άνθρωποι της περιφέρειας να μείνουν στον τόπο τους και δεσμεύτηκε ότι θα εξασφαλιστεί το εισόδημα των κατοίκων των πυρόπληκτων περιοχών για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι να ξαναμπούν στην παραγωγή.

Κατά την επίσκεψη του συμμετείχε σε συσκέψεις με όλους τους αρμόδιους φορείς, ενώ επέβλεψε όλα τα έργα αποκατάστασης και ιδιαίτερα αυτά στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας και στο δάσος του Καϊάφα. Τον πρωθυπουργό συνόδευαν οι υπουργοί Άμυνας και Αγροτικής Ανάπτυξης.

Στο Δημαρχείο Ζαχάρως, ο δήμαρχος Π. Χρονόπουλος ευχαρίστησε τον κ. Καραμανλή που από την πρώτη στιγμή έδειξε αποφασιστικότητα και τόλμη και συγκινήθηκε ιδιαίτερα, όταν παρουσία του πρωθυπουργού, περιέγραφε την τιτάνια μάχη που έδωσε ο αντιδήμαρχος της περιοχής για να σωθεί από τις φλόγες. Να σημειώσουμε εδώ ότι πριν από λίγη ώρα ο αντιδήμαρχος υπέκυψε στα τραύματά του.

Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός δεν επισκέφθηκε τους πυροπαθείς προεκλογικά για να κερδίσει τις εντυπώσεις και να δεσμευτεί μέτρα για την αποκατάσταση των περιοχών που επλήγησαν, αλλά μετεκλογικά, δείχνοντας από την αρχή τις προθέσεις του για άμεση υλοποίηση όλων των δεσμεύσεων της νέας διακυβέρνησης.

Υπερ-υπουργείο

Παρελθόν αποτελεί το Υπουργείο Αιγαίου, το οποίο με απόφαση του πρωθυπουργού συγχωνεύθηκε με το Υπουργείο Ναυτιλίας. Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής τοποθετήθηκε ο Γ. Βουλγαράκης και υφυπουργός ο Π. Καμμένος, στον οποίο ανατέθηκαν οι αρμοδιότητες του υπουργείου Αιγαίου. Η απόφαση του πρωθυπουργού αποτελεί το πρώτο βήμα στην υλοποίηση της πάγιας δέσμευσής του για μικρότερο και περισσότερο ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα, ειδικά σε περιπτώσεις σύγχυσης αρμοδιοτήτων (όπως συνέβαινε με τα δύο προαναφερθέντα υπουργεία και όπως η πρόσφατη ιστορία απέδειξε ότι συνέβαινε μεταξύ των υπουργείων Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης).

Έχει αποδειχθεί ατελέσφορη και αναποτελεσματική η διχοτόμηση των θεμάτων που αφορούν την ακτοπλοΐα με την παροχή συναρμοδιότητας σε δύο υπουργεία, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Και αυτό γιατί το υπουργείο Ναυτιλίας ήταν αρμόδιο για τη σύνδεση των νησιών με τον Πειραιά, ενώ το υπουργείο Αιγαίου για τη σύνδεση των νησιών μεταξύ τους. Δεν ήταν λίγες οι φορές που η ύπαρξη δύο καθεστώτων σχετικά με το ίδιο θέμα προκαλούσε καθυστερήσεις έως και ματαίωση στη λήψη αποφάσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η χρόνια διαμάχη των ακτοπλοϊκών εταιρειών γύρω από την άγονη γραμμή που ήταν στην αρμοδιότητα του υπουργείου Αιγαίου.

Οι όποιες αντιδράσεις αναφορικά με την κατάργηση του αυτόνομου υπουργείου Αιγαίου είναι εύλογες και αυτό που έχει σημασία τώρα είναι, η Κυβέρνηση να συνεχίσει τις προσπάθειές της για μεταρρυθμίσεις στο χώρο της ακτοπλοΐας, την εξυγίανση των δύο μεγάλων λιμανιών, Πειραιά και Θεσσαλονίκης και τη μετατροπή των άγονων γραμμών σε γόνιμων. Το στοίχημα αυτό πρέπει να κερδηθεί. Γιατί συνδέεται με την ανάπτυξη των νησιών μας, τον τουρισμό και την ακτοπλοΐα Και οι πολιτικοί προϊστάμενοι του νέου εγχειρήματος, μπορούν να αποτελέσουν εγγύηση στο δρόμο αυτό.

50+1 μέρες για να αποφασίσουν

Μέσα σε ένα μήνα και ουσιαστικά σε δύο εβδομάδες ο ελληνικός λαός αποφάσισε για τη νέα του κυβέρνηση (καθώς η μισή προεκλογική περίοδος δίκαια αναλώθηκε γύρω από τα ζητήματα που αφορούσαν την εθνική τραγωδία) και στο ΠΑΣΟΚ χρειάζονται 51 μέρες για να αποφασίσουν ποιος θα ηγηθεί του κόμματος.

Το Πολιτικό Συμβούλιο απεφάνθη και όρισε την 11η Νοεμβρίου ως ημέρα διεξαγωγής των εκλογών για την ανάδειξη του νέου προέδρου. Αμέσως μετά το πέρας της συνεδρίασης ο Γ. Ραγκούσης δήλωσε ότι τα μέλη του Π.Σ. "δεσμεύτηκαν να μετατρέψουν τη δύσκολη εποχή σε μία ευκαιρία για ανασυγκρότηση και αναγέννηση του κινήματος". Είναι όμως εφικτή η αναγέννηση και η ανασυγκρότηση; Ποιος μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα ιδιαίτερα μετά το αλαλούμ των τελευταίων ημερών; Ποιος θα είναι εγγυητής της ενότητας ενός κόμματος που τη λογική του σκληρού ροκ που χρησιμοποιούσε στην έξωθεν πολιτική του, την έχει ήδη μεταφέρει στο εσωτερικό του;

Αξίζει να σταθούμε σε μερικά σημεία που είτε έγιναν πρωτοσέλιδα είτε συζητήθηκαν έντονα τις τελευταίες μέρες στα τηλεοπτικά παράθυρα:

-Ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ φάνηκε να μην αντιλαμβάνεται το μέγεθος της πρόσφατης ήττας και τις πιθανές ευθύνες που ο ίδιος έχει.

-Ο Ε. Βενιζέλος ανέλαβε άμεσα πρωτοβουλία και από το Ζάππειο μίλησε ως "αυριανός ηγέτης" του ΠΑΣΟΚ, πριν ακόμα ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων. Έδειξε ουσιαστικά έτοιμος για αυτή τη δήλωση και τα δήθεν σχόλια για απρόσμενη και οδυνηρή ήττα δεν έπεισαν κανέναν.

-Τα κορυφαία στελέχη χωρίστηκαν σε ομάδες εκτοξεύοντας βολές μεταξύ τους.

-Τα ΜΜΕ έπαιξαν από την αρχή σημαντικό ρόλο σ' αυτή τη διαμάχη με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αντιμάχονται στα παράθυρα όχι με στελέχη της ΝΔ (όπως συνηθίζαμε να τους παρακολουθούμε τον τελευταίο μήνα), αλλά μεταξύ τους.

-Ακούστηκαν αιχμές για "εγκάθετους" (αγαπημένη λέξη του ΠΑΣΟΚ κι αυτή), "κεντροδεξιούς", "υποκινούμενα συμφέροντα", "λευκές απεργίες" και γενικά δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι μια ομάδα στελεχών υπονόμευε τη "νίκη" του κόμματος στις εκλογές. Λίγο ακόμα και θα ακουγόταν η "ασύμμετρη απειλή".

-Επανήλθε στο προσκήνιο το πρόσωπο του Κ. Σημίτη ως "εγγυητής" της ενότητας κάτι που αντικρούστηκε από αυτούς που πριν από μία εβδομάδα διαφήμιζαν ακόμα το έργο του πρώην πρωθυπουργού.

-Σημειώθηκαν επεισόδια έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ από γνωστό "φρενοβλαβή" και "κλακαδόρους". Όλοι ομολόγησαν ότι τους γνώριζαν προσωπικά και γνώριζαν συνάμα τη δράση τους. Τότε γιατί κανένας δεν τους απομάκρυνε;

Φαίνεται ότι κανείς δεν μπορεί να μπει εγγυητής στην "ενότητα". Ίσως η παράταση της αγωνίας για την εκλογή του προέδρου συμφέρει και τις δύο πλευρές (τη μία για να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της και την άλλη για να αναδείξει ένα διαφορετικό προφίλ), σίγουρα όμως το ΠΑΣΟΚ έχει μπει σε μία μακρά περίοδο αβεβαιότητας και αναταραχής. Και όσο θα εξετάζονται τα αίτια της ήττας, τόσο θα βαθαίνει το χάσμα μεταξύ των πρωτοκλασάτων.
Στο ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ότι για την ήττα έχουν συλλογική ευθύνη. Δεν είχαν συνηθίσει να χάνουν και σε αυτό βοήθησαν τα θετικά αποτελέσματα του κόμματος στις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων τριάντα ετών. Δεν μπορούν να αποδώσουν ευθύνες για την ήττα του 2007 , γιατί ακόμα δεν έχουν αποδώσει ευθύνες για την ήττα του 2004. Πίστευαν στη "δεξιά παρένθεση" και ήταν ουσιαστικά απροετοίμαστοι για μία ακόμα χαμένη τετραετία. Και τώρα μοιάζουν ακόμα ανέτοιμοι να απολογηθούν στα εκατομμύρια των ψηφοφόρων τους που πείστηκαν από τη "Νέα Αλλαγή" και την "Αναγέννηση". Άραγε θα πετύχει το εγχείρημα της αναγέννησης μιας αποτυχημένης "αναγέννησης";

"Ούτε λεπτό για χάσιμο"

Με τον βασικό και κατά γενική ομολογία επιτυχημένο πυρήνα της προηγούμενης τετραετίας άθικτο και παράλληλα με δεκαεπτά νέα πρόσωπα να συνθέτουν το νέο κυβερνητικό σχήμα, ο Κ. Καραμανλής έδειξε από νωρίς τις προθέσεις του. Άμεση εφαρμογή των προεκλογικών δεσμεύσεων, αποκατάσταση των πυρόπληκτων και η προώθηση των μεταρρυθμίσεων είναι οι προτεραιότητες του Πρωθυπουργού.

Από τη νέα κυβέρνηση δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι κ. Αλογοσκούφης, Μπακογιάννη, Αβραμόπουλος, Σουφλιάς, Παυλόπουλος, Μεϊμαράκης, Βουλγαράκης, Παπαθανασίου, Λιάπης κ.α. στελέχη με εμπειρία και επιτυχημένο έργο κατά την προηγούμενη τετραετία. Είναι όμως συνάμα θετικό το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκαν από τον πρωθυπουργό στελέχη νέα και δυναμικά.

Η πρώτη συνεδρίαση του νέου κυβερνητικού σχήματος δεν θύμιζε τις συνηθισμένες πανηγυρικές μετεκλογικές συνεδριάσεις. Ο πρωθυπουργός από την πρώτη στιγμή δεσμεύτηκε να ελέγχει και να επιβλέπει ο ίδιος τη λειτουργία των υπουργείων, ενώ ζήτησε μετρημένες εμφανίσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα και παράλληλα ανοιχτές τις πόρτες των υπουργείων στους βουλευτές, ώστε να μεταφέρουν απ' ευθείας τα προβλήματα των νομών τους στους αρμόδιους υπουργούς.

Το μήνυμα του πρωθυπουργού είχε διττή σημασία, καθώς έδειξε με νόημα ότι φαινόμενα του παρελθόντος δεν θα συγχωρούνται αυτή τη φορά, αλλά κυρίως έδειξε ότι είναι ώρα για σκληρή δουλειά, για γοργά βήματα στη διακυβέρνηση, καθώς ο λαός θα κρίνει πλέον το κυβερνητικό έργο συνολικά και ιστορικά και όχι συγκυριακά.

Αυτογνωσία και Αυτοσυγκράτηση

Κεφάλαιο 1: Αυτογνωσία

Εδώ και τέσσερα χρόνια ακούμε συνεχώς βαρύγδουπες φράσεις όπως "Συμμετοχική Δημοκρατία", "Νέα Αλλαγή", "Σιγουριά". Και η γεύση που έμεινε..."Γιωργάκης". Πράγματι, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να εγκαινιάσει ένα νέο τρόπο σκέψης και πρακτικής σε ένα φθαρμένο και κουρασμένο κόμμα. Και ενώ επικαλούνταν νέα στροφή στα πολιτικά πράγματα, τον τελευταίο καιρό κατέφυγε στη γνωστή και δοκιμασμένη λύση της πόλωσης και της συσπείρωσης. Πώς θα μπορούσε λοιπόν να επιτευχθεί το "διαφορετικό" και το "νέο" με λογικές και πολιτικές προ Μεταπολίτευσης; Όταν ο αντίπαλός του επέβαλε μια νέα λογική και μια νέα πολιτική σκέψη, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έμεινε όχι μόνο στάσιμος, αλλά πισωγύρισε.

Η ευθύνη του Γ. Παπανδρέου αναφορικά με την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη. Η λέξη "αυτογνωσία" που βγήκε από τα χείλη της Α. Διαμαντοπούλου, σίγουρα αφορά τον ίδιο. Και αποτελεί μια προτροπή σε ένα πρόσωπο που ζήτησε ανανέωση εμπιστοσύνης από τη βάση του ΠΑΣΟΚ δίχως να παραιτηθεί και δίχως να έχει αντιληφθεί το μέγεθος και τα αίτια της συντριβής. Έδειξε απροετοίμαστος και ανέτοιμος να παραδεχτεί τις ευθύνες του.

Κεφάλαιο 2: Αυτοσυγκράτηση

Σε τρεις συνεχόμενες φορές η Νέα Δημοκρατία δεν πέτυχε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Κανένα, όμως, στέλεχος (ακόμα και την περίοδο της προεδρίας Έβερτ) δεν μετέβη στο Ζάππειο για να δηλώσει ανοιχτή αμφισβήτηση στο πρόσωπο του προέδρου του κόμματος. Σίγουρα μετά τα γεγονότα της 16ης Σεπτεμβρίου το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι πια το ίδιο. Σε δύο μέρες μόνο τα στελέχη χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και άρχισαν να εξαπολύουν βαριές κατηγορίες μεταξύ τους. Άλλαξαν τις διαδικασίες πολλάκις, ανάλογα με το συμφέρον του καθενός και πρότειναν πολλούς τρόπους για την εκλογή προέδρου. Γενικά φάνηκε μια βιασύνη αποκαθήλωσης του Παπανδρέου, που δίκαια θα μπορούσε να υποψιαστεί κανείς ότι οργανωνόταν από καιρό. Άρα ούτε αυτοσυγκράτηση, ούτε καν πολιτικό τακτ.

Αυτό που αναδεικνύεται είναι το μεγαλείο υποκρισίας των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που το 2004 πανηγύριζαν και ένοιωθαν ευφορία για το "δαχτυλίδι" που έδωσε ο Κ. Σημίτης στον Παπανδρέου. Δεν φαίνεται όμως να πανηγυρίζουν τώρα, καθώς ο Γ. Παπανδρέου δεν προτίθεται να δώσει εύκολα το δαχτυλίδι αυτό, ούτε καν το ρολόι που κληρονόμησε από τον παππού του.

Νέος Βουλευτής Χίου ο Γιάννης Κοσμίδης

Με πολυετή πείρα και ενασχόληση με την τοπική αυτοδιοίκηση και με τα πολιτικά πράγματα του τόπου μας, ο Γιάννης Κοσμίδης δίκαια εκλέχθηκε βουλευτής Χίου στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου. Η πρωτιά της ΝΔ στο νησί ήρθε ως επιβράβευση του κυβερνητικού έργου με επίκεντρο την περιφέρεια και ήταν απόρροια της γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής με επίκεντρο τις μεταρρυθμίσεις. Ο Γιάννης Κοσμίδης, εκφραστής μιας ήπιας ανάπτυξης με κέντρο της τον άνθρωπο και το περιβάλλον αναδείχθηκε νικητής κόντρα στις παλαιοκομματικές αντιλήψεις και το κομματικό κατεστημένο. Μαχητής της τοπικής αυτοδιοίκησης και στέλεχος της ΝΔ από τα φοιτητικά του χρόνια, με μία νέα αντίληψη για την πολιτική και την κοινωνία έλαβε ισχυρή εντολή όχι μόνο για να εκπροσωπήσει τη Χίο στο Κοινοβούλιο απλά για να καλύψει τη θέση του νομού στα έδρανα, αλλά και για να παλέψει με γνώμονα το όραμά του για μια βιώσιμη ανάπτυξη με συναίνεση και σύνθεση.

Μπόρεσε να πείσει όχι μόνο τον κομματικό ψηφοφόρο, αλλά και το σκεπτόμενο Χιώτη, καθώς η εμπειρία του παρελθόντος έδειξε ότι η προχειρότητα, η έλλειψη πολιτικού λόγου και δυναμισμού δεν ωφελούν τον τόπο, παρά τον βλάπτουν και τον καθιστούν ουραγό στην ανάπτυξη και στην πρόοδο.

Ο Γιάννης Κοσμίδης μπορεί να μην είχε δίπλα του τα επίσημα στελέχη και τους περισσότερους κομματικούς παράγοντες, αλλά είχε δίπλα του τον κάθε Χιώτη. Το μέσο Χιώτη. Το Χιώτη που ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον, μια "Νέα Εποχή".