50+1 μέρες για να αποφασίσουν

Μέσα σε ένα μήνα και ουσιαστικά σε δύο εβδομάδες ο ελληνικός λαός αποφάσισε για τη νέα του κυβέρνηση (καθώς η μισή προεκλογική περίοδος δίκαια αναλώθηκε γύρω από τα ζητήματα που αφορούσαν την εθνική τραγωδία) και στο ΠΑΣΟΚ χρειάζονται 51 μέρες για να αποφασίσουν ποιος θα ηγηθεί του κόμματος.

Το Πολιτικό Συμβούλιο απεφάνθη και όρισε την 11η Νοεμβρίου ως ημέρα διεξαγωγής των εκλογών για την ανάδειξη του νέου προέδρου. Αμέσως μετά το πέρας της συνεδρίασης ο Γ. Ραγκούσης δήλωσε ότι τα μέλη του Π.Σ. "δεσμεύτηκαν να μετατρέψουν τη δύσκολη εποχή σε μία ευκαιρία για ανασυγκρότηση και αναγέννηση του κινήματος". Είναι όμως εφικτή η αναγέννηση και η ανασυγκρότηση; Ποιος μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα ιδιαίτερα μετά το αλαλούμ των τελευταίων ημερών; Ποιος θα είναι εγγυητής της ενότητας ενός κόμματος που τη λογική του σκληρού ροκ που χρησιμοποιούσε στην έξωθεν πολιτική του, την έχει ήδη μεταφέρει στο εσωτερικό του;

Αξίζει να σταθούμε σε μερικά σημεία που είτε έγιναν πρωτοσέλιδα είτε συζητήθηκαν έντονα τις τελευταίες μέρες στα τηλεοπτικά παράθυρα:

-Ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ φάνηκε να μην αντιλαμβάνεται το μέγεθος της πρόσφατης ήττας και τις πιθανές ευθύνες που ο ίδιος έχει.

-Ο Ε. Βενιζέλος ανέλαβε άμεσα πρωτοβουλία και από το Ζάππειο μίλησε ως "αυριανός ηγέτης" του ΠΑΣΟΚ, πριν ακόμα ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων. Έδειξε ουσιαστικά έτοιμος για αυτή τη δήλωση και τα δήθεν σχόλια για απρόσμενη και οδυνηρή ήττα δεν έπεισαν κανέναν.

-Τα κορυφαία στελέχη χωρίστηκαν σε ομάδες εκτοξεύοντας βολές μεταξύ τους.

-Τα ΜΜΕ έπαιξαν από την αρχή σημαντικό ρόλο σ' αυτή τη διαμάχη με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αντιμάχονται στα παράθυρα όχι με στελέχη της ΝΔ (όπως συνηθίζαμε να τους παρακολουθούμε τον τελευταίο μήνα), αλλά μεταξύ τους.

-Ακούστηκαν αιχμές για "εγκάθετους" (αγαπημένη λέξη του ΠΑΣΟΚ κι αυτή), "κεντροδεξιούς", "υποκινούμενα συμφέροντα", "λευκές απεργίες" και γενικά δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι μια ομάδα στελεχών υπονόμευε τη "νίκη" του κόμματος στις εκλογές. Λίγο ακόμα και θα ακουγόταν η "ασύμμετρη απειλή".

-Επανήλθε στο προσκήνιο το πρόσωπο του Κ. Σημίτη ως "εγγυητής" της ενότητας κάτι που αντικρούστηκε από αυτούς που πριν από μία εβδομάδα διαφήμιζαν ακόμα το έργο του πρώην πρωθυπουργού.

-Σημειώθηκαν επεισόδια έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ από γνωστό "φρενοβλαβή" και "κλακαδόρους". Όλοι ομολόγησαν ότι τους γνώριζαν προσωπικά και γνώριζαν συνάμα τη δράση τους. Τότε γιατί κανένας δεν τους απομάκρυνε;

Φαίνεται ότι κανείς δεν μπορεί να μπει εγγυητής στην "ενότητα". Ίσως η παράταση της αγωνίας για την εκλογή του προέδρου συμφέρει και τις δύο πλευρές (τη μία για να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της και την άλλη για να αναδείξει ένα διαφορετικό προφίλ), σίγουρα όμως το ΠΑΣΟΚ έχει μπει σε μία μακρά περίοδο αβεβαιότητας και αναταραχής. Και όσο θα εξετάζονται τα αίτια της ήττας, τόσο θα βαθαίνει το χάσμα μεταξύ των πρωτοκλασάτων.
Στο ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ότι για την ήττα έχουν συλλογική ευθύνη. Δεν είχαν συνηθίσει να χάνουν και σε αυτό βοήθησαν τα θετικά αποτελέσματα του κόμματος στις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων τριάντα ετών. Δεν μπορούν να αποδώσουν ευθύνες για την ήττα του 2007 , γιατί ακόμα δεν έχουν αποδώσει ευθύνες για την ήττα του 2004. Πίστευαν στη "δεξιά παρένθεση" και ήταν ουσιαστικά απροετοίμαστοι για μία ακόμα χαμένη τετραετία. Και τώρα μοιάζουν ακόμα ανέτοιμοι να απολογηθούν στα εκατομμύρια των ψηφοφόρων τους που πείστηκαν από τη "Νέα Αλλαγή" και την "Αναγέννηση". Άραγε θα πετύχει το εγχείρημα της αναγέννησης μιας αποτυχημένης "αναγέννησης";